Το φύλλο που δεν ήθελε να πέσει

Σήμερα ο Γιώργος μας έφερε το βιβλίο που μας υποσχέθηκε. Σκέφτηκε πως επειδή προσπαθούμε να στολίσουμε φθινοπωρινά την τάξη μας (κόβουμε φύλλα, φτιάξαμε σκιάχτρο, κοράκια κτλ.) θα θέλαμε να ακούσουμε ένα φθινοπωρινό παραμύθι. Πραγματικά, το διαβάσαμε και μας εντυπωσίασε! Από το φθινόπωρο ξεκινήσαμε και φτάσαμε να συζητάμε για ... την αγάπη! 

 

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΕΛΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ...

Το φθινόπωρο τα φύλλα της λεύκας πέφτουν. Ακολουθούν, μαζί με άλλα, αδιαμαρτύρητα την προκαθορισμένη πορεία τους. Τι συμβαίνει, όμως, όταν κάποιο από αυτά θελήσει να υπερβεί τη φύση του;
Είναι το τελευταίο φύλλο μιας λεύκας που αγαπά με πάθος τη ζωή και αρνείται να πέσει.
Αυτή του η αγάπη είναι που το οδηγεί ν’ ανακαλύψει τη δύναμη που κρύβει ο καθένας μας μέσα του, να μάθει να παρατηρεί και να γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, να ζει με αξίες, αρχές και στόχους.
Πάνω απ’ όλα, όμως, καταλαβαίνει ότι στη ζωή όλα κερδίζονται με προσπάθεια και όταν είναι έτοιμος κανείς να προσφέρει απλόχερα την αγάπη του, δίχως να τον νοιάζουν ανταλλάγματα, τότε νιώθει γενναίος και δυνατός να υπερβεί όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια.

 

Ο Γιάννης Πλαχούρης γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Άρτα. Σπούδασε κι εργάστηκε στη δημοσιογραφία από διάφορες κατά καιρούς θέσεις στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, στο ραδιόφωνο και ως σύμβουλος τύπου σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Όσον αφορά τη λογοτεχνία, έχουν κυκλοφορήσει από το 1973 μέχρι σήμερα έντεκα ποιητικές συλλογές του, ένα μυθιστόρημα και τέσσερα παραμύθια.

 

 Η λεύκα είναι φυλλοβόλο δένδρο . Έχει  φύλλα με γυαλιστερή ανοιχτοπράσινη την επάνω επιφάνεια και λευκή και χνουδωτή την κάτω.  Η λεύκα χρησιμοποιείται κυρίως για τη γρήγορη αναδάσωση περιοχών που είναι υγρές, αλλά ακατάλληλες για άλλη καλλιέργεια. Ακόμη, για τη δημιουργία πράσινου σε πάρκα και σε πλατείες. Το ξύλο της είναι γενικά άσπρο, ελαφρό, μαλακό, δουλεύεται πολύ εύκολα, δεν είναι όμως πολύ γερό. Ακόμη χρησιμοποιείται στη χαρτοποιία για την παραγωγή κυτταρίνης, στην κατασκευή σπιρτόξυλων και άλλων μικροαντικειμένων.

Φυλλοβόλα είναι τα φυτά που χάνουν όλο τα φύλλα τους στα μέσα φθινοπώρου,
όταν αρχίσουν να πέφτουν οι θερμοκρασίες και ξαναβγάζουν νέα φύλλα την άνοιξη.
Φυλλοβόλα είναι η λεύκα, η μηλιά, αχλαδιά, φλαμουριά, κερασιά, πλάτανος… κ.ά.

Αειθαλή είναι τα φυτά τα οποία δε χάνουν τα φύλλα τους,
ποτέ, αν και η αλήθεια είναι πως χάνουν όλη την διάρκεια του έτους,
απλά δεν φαίνεται να τα χάνουν καθώς τα ρίχνουν και βγάζουν νέα φύλλα
ταυτόχρονα.
Αειθαλή είναι το έλατο, πεύκο, κυπαρίσσι… κ.ά.

Και μια ζωγραφιά που επεξεργάστηκα για να ζωγραφίσουμε... έτσι γιατί ο χρόνος δεν είναι ποτέ αρκετός και πάντα αφήνουμε δουλειά και για τις άλλες μέρες.

Αντλήσαμε πληροφορίες:
 http://plachio.wordpress.com/
 http://primaryschool-teacher.blogspot.gr