«Αν σου μιλώ με παραμύθια είναι γιατί τ’ ακούς γλυκύτερα.» Γ. Σεφέρης

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Ο Αίσωπος (βιογραφία)

Εκτός από τους μύθους του Αισώπου μελετήσαμε και τη ζωή του. Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν από το πώς αυτός ο δύσμορφος άνθρωπος ήταν τόσο δημιουργικός, με αποτέλεσμα, τόσες χιλιάδες χρόνια μετά, να μελετάμε ακόμα τους μύθους του.

Στοιχεία που μάθαμε για τη ζωή του:

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Η αλεπού και ο λέλεκας

Μια φορά ένας λέλεκας ήθελε να κάνει στην αλεπού τραπέζι. Πήρε λοιπόν έναν κουτρούλα γάλα , τον έβαλε πάνω σε μια πέτρα κι έβαζε μέσα τη μύτη του κι έπινε το γάλα. Σαν έβγαζε τη μύτη του όξω για να πάρει την ανάσα του ,έσταζε λιγάκι γάλα, το έγλειφε η αλεπού.
Σαν ήπιε ο λέλεκας καλά -καλά το γάλα , είπε στην αλεπού :
-Ήπιες δα , συντέκνισσα, γάλα; Χόρτασες;
-Ήπια , λέει, χόρτασα! Και σε έχω κι εγώ καλεσμένον αύριο να σε φιλέψω.
Έκαναν δα το λόγο τους, ανταμώθηκαν πρωί πρωί σε μια ράχη. Η αλεπού έφερε κι αυτή έναν κουτρούλα γάλα. Πάει σε μια πλάκα μεγάλη, έπειτα τον χτυπά απάνω, έσπασε , χύθηκε το γάλα πάνω στην πλάκα. Έπιασε η αλεπού το έγλειφε, χτύπαε ο λέλεκας τη μύτη του πάνω στην πλάκα αδιαφόρετα.
Ρώτησε δα ύστερα κι η αλεπού :
- Ε, σύντεκνε, λέει , ήπιες δα γάλα; Χόρτασες;
-Άμα συντέκνισσα, το έκανες, α !
Τότες η αλεπού του είπε :
-Κατά πού μου πούλησες, σύντεκνε, αγόρασες !
(Από το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΕΚΔΟΤΑΙ Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΑ, ΑΘΗΝΑΙ )
 
 

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ο λαγός και η χελώνα (δραματοποίηση και πατρόν)





Η μάσκα-καπέλο του λαγού
Το καβούκι και η μάσκα της χελώνας

Τα πατρόν:

Ο λαγός και η χελώνα





Ο μύθος αυτός του Αισώπου μας άρεσε πολύ και σκεφτήκαμε να τον δραματοποιήσουμε στην τάξη.
 Φτιάξαμε το καβούκι της χελώνας και χρησιμοποιήσαμε το καπέλο-μάσκα που φτιάξαμε τις Αποκριές.
 Περάσαμε καταπληκτικά! Τα παιδιά έδειξαν πολύ μεγάλο ενθουσιασμό! Τρεις δυάδες παιδιών πρόλαβαν να "παίξουν" τους ρόλους του λαγού και της χελώνας.
 Εντυπωσιάστηκα από την εφευρετικότητα των παιδιών στους διαλόγους αλλά και στο τέλος που έδωσε κάθε ομάδα στο μύθο.
 "Τι κρίμα που ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα! Και τι κρίμα που το ελληνικό σχολειό, το σχολείο μας δεν "αφήνει" χρόνο για τόσο δημιουργικές και ευχάριστες ενασχολήσεις...
Ως εκπαιδευτικός πάντα προσπαθώ να "κλέβω" χρόνο και να δίνω αυτή τη χαρά στα παιδιά αλλά δεν μπορώ να πω ότι το κάνω δίχως τύψεις.
Νιώθω όμως έτσι ότι το σχολείο αγκαλιάζει Ο Λ Α τα παιδιά (σ' αυτές τις δραστηριότητες μικραίνουν οι διαφορές και όλοι είναι ίσοι) και προσφέρει Χ Α Ρ Α!!!
Στη δραματοποίηση μας βοήθησαν και οι παρακάτω διάλογοι, πήραμε μια ιδέα δηλαδή, γιατί οι διάλογοι των παιδιών ήταν απολαυστικοί και σε μερικά σημεία ξεκαρδιστικοί.

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Αποκριές στην τάξη μας!!!

Γεμίσαμε στην τάξη  ζωηρά λαγουδάκια!!! Και γελάσαμε πολύ, παιδιά, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες...

Δείτε μας λοιπόν εν δράσει :-) :-) :-)











Καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή!

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Το συμβούλιο των ποντικών



Το συμβούλιο των ποντικών from thalianikaki


Ο γνωστός Αισώπειος μύθος μελοποιημένος εξαιρετικά από τους αδερφούς Κατσιμίχα.


Σ' ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά
για να σκεφτούν πώς θα γλυτώσουν μια για πάντα
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά.

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα τελικά δεν καταλήξανε πουθενά
και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά.

Τότε πετάγετ' ένας νεαρός και λέει:
«βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά,
θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά».

Κι όλοι φωνάξαν: «μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε»
και πέρασε η πρότασή του παμψηφί
μα ένας γέρος ποντικός τους λέει: «δικαίωμα»
και θέτει την εξής ερώτηση:

«Άμα μου λύσετε αυτή την απορία,
τότε δε θα 'χω αντίρρηση καμιά.
Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;»

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
και ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
που πα να πει ότι δε βρέθηκε κανένας
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά.

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.
Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.

   
 Το συμβούλιο των ποντικών

Οι ποντικοί έκαναν μια μέρα συμβούλιο. Έπρεπε να βρουν κάποιο τρόπο για να προφυλαχτούν από μια γάτα που απειλούσε την κοινότητά τους. Ο καθένας έλεγε την ιδέα του, οι άλλοι διαφωνούσαν και έτσι άρχισαν τους καυγάδες αλλά δεν κατέληξαν πουθενά.
    Στο τέλος ένας ποντικός είπε: "Γιατί να μην κρεμάσουμε ένα κουδούνι στο λαιμό της γάτας; Κάθε φορά που η γάτα θα πλησιάζει το κουδούνι θα χτυπάει από μακριά. Εμείς θα το ακούμε και θα τρέχουμε να κρυφτούμε. Έτσι πριν προλάβει να μας δει η γάτα , εμείς θα έχουμε κρυφτεί".
    "Τι καλή ιδέα συμφώνησαν όλα τα άλλα ποντίκια με μια φωνή.  Πάμε αμέσως να βρούμε ένα κουδούνι και να το δέσουμε στο λαιμό της γάτας". "Περιμένετε μια στιγμή", είπε ένας γέρος και σοφός ποντικός.  "Η ιδέα του κουδουνιού είναι πολύ καλή και κάθε φορά που θα πλησιάζει η γάτα θα την ακούμε από μακριά και θα κρυβόμαστε. Αλλά θέλω πρώτα να σας ρωτήσω κάτι. Ποιος από μας θα διακυνδυνέψει τη ζωή του και θα πάει να κρεμάσει το κουδούνι στο λαιμό της γάτας;".
   Πράγματι , ο γέρο ποντικός ήταν πολύ σοφός, γιατί όταν προτείνουμε μια ιδέα πρέπει να ελέγχουμε πρώτα αν μπορούμε να την εφαρμόσουμε.


Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Οι ποντικοί της πόλης και οι ποντικοί του αγρού



Ο ποντικός του αγρού και ο ποντικός του σπιτιού 

   Πριν πολλά πολλά χρόνια ήταν δύο ποντικοί. Ο ένας είχε φτιάξει την φωλιά του στον αγρό, ενώ ο άλλος την είχε φτιάξει σε ένα πλούσιο σπίτι. 
    Η τύχη έφερε έτσι τα πράγματα, που οι δύο ποντικοί γνωριστήκαν και έγιναν καλοί φίλοι. Όπως κάνουν συνήθως οι καλοί φίλοι, έτσι και οι ποντικοί της ιστορίας μας θέλησαν να ανταλλάξουν επισκέψεις στις φωλιές τους. 
   Την αρχή έκανε ο ποντικός του σπιτιού, όταν ένα όμορφο ανοιξιάτικο πρωινό, ξεκίνησε για να επισκεφθεί τον φίλο του στον αγρό. Ο ποντικός του αγρού, θέλοντας να ευχαριστήσει τον φίλο του, έβγαλε να τον κεράσει ότι πιο εκλεκτό είχε, όπως φρέσκιες ρίζες, χορταράκια και σιτάρι. 
   Ο καλομαθημένος ποντικός του σπιτιού, βλέποντας αυτά που του πρόσφερε ο φίλος του, του είπε: 
- Καλέ μου φίλε, ωραία είσαι εδώ στην εξοχή, αλλά το φαγητό σου ταιριάξει περισσότερο σε μυρμήγκια παρά σε ποντικούς. Πάμε στο δικό μου σπίτι να σου κάνω το τραπέζι με φαγητά που τρώνε μόνο βασιλιάδες.
    Έτσι τα δύο ποντίκια ξεκίνησαν να πάνε στο σπίτι που είχε την φωλιά του ο ένας από τους δυο. Σε λίγη ώρα έφτασαν στο κελάρι του σπιτιού, μιας και εκεί είχε στήσει το τσαρδί του ο καλοταϊσμένος ποντικός. 
   Πριν κάτσουν να φάνε, ο ποντικός του σπιτιού έκανε μια ξενάγηση στον φίλο του. Του έδειξε τις στάμνες με το λάδι και το κρασί, τα τσουβάλια με το αλεύρι και τα όσπρια, τα πανέρια με τα ξερά σύκα και άλλα πολλά καλούδια, αφού όπως είπαμε το σπίτι ήταν ενός πλούσιου ανθρώπου. 
   Όταν τελείωσε η ξενάγηση, πήρε ο καθένας τους από ένα κομμάτι τυρί και στρώθηκαν στο φαγητό. Έτυχε, όμως, εκείνη την ώρα, κάποιος υπηρέτης του σπιτιού να χρειαστεί κάτι από το κελάρι. Έτσι άνοιξε η πόρτα ξαφνικά με θόρυβο και ο υπηρέτης μπήκε μέσα στο κελάρι με γρήγορα βήματα. Το ποντίκι του σπιτιού, τρομαγμένο, άφησε το φαγητό και έτρεξε να κρυφτεί στην φωλιά που είχε σκάψει σε έναν τοίχο. Το ποντίκι όμως του αγρού, μαθημένο στην ηρεμία της φύσης, τα έχασε, δεν ήξερε τι να κάνει και πάγωσε από τον φόβο του εκεί που καθόταν.
    Όταν ο υπηρέτης έφυγε και έκλεισε πίσω του την πόρτα, ο ποντικός του σπιτιού βγήκε από την φωλιά του και πήγε κοντά στον φίλο του λέγοντας: 
- Έλα να συνεχίσουμε το φαγητό μας, πέρασε ο κίνδυνος. Τότε ο ποντικός του αγρού, με σοφία, απάντησε:
 - Φίλε μου χάρισμα σου τα πλούσια φαγητά. Εγώ επιστρέφω στο σπίτι μου. 
Προτιμώ να τρώω φτωχικά και να είμαι ήσυχος, παρά να τρώω πλουσιοπάροχα και να μην μπορώ να ησυχάσω ούτε στιγμή.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Η νεράιδα του ψωμιού

Όλα τα παιδιά έφεραν διηγήσεις από τους παππούδες και από τις γιαγιάδες τους για τον κύκλο του ψωμιού, για όλες τις εργασίες και τη φροντίδα που χρειάζεται αυτός ο μικρός σπόρος του σιταριού μέχρι που να φτάσει στο τραπέζι μας σαν ένα αχνιστό και μοσχομυρωδάτο καρβέλι.
Η Ιωάννα όμως σκαρφίστηκε ένα παραμύθι για να μας τα παρουσιάσει όλα αυτά. Σε εμάς άρεσε πολύ! Μπράβο Ιωάννα! Σε εσάς;

Σας το παρουσιάζουμε λοιπόν:

Ο μύθος της Περσεφόνης

Στο παρακάτω βιντεάκι παρουσιάζεται ο αγροτικός κύκλος της βλάστησης όπως τον εξήγησαν, με το μύθο της Περσεφόνης, οι Αρχαίοι Έλληνες :

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Από το σιτάρι στο ψωμί (εκπαιδευτική επίσκεψη)

Για να γνωρίσουμε καλύτερα τον κύκλο του ψωμιού πραγματοποιήσαμε τη βιωματική εκπαιδευτική επίσκεψη στους Μικρούς Ήρωες στην Ευκαρπία.
Είδαμε όλα τα παλιά εργαλεία,  τους σπόρους και τα προϊόντα του σιταριού.
Δρεπάνι και πινακωτή
Δικράνι, σκάφη για ζύμωμα και ξύλινο φτυάρι για το φούρνισμα
Όργωμα, θερισμός, ζύμωμα...
Ψωμί δεν κάνουμε μόνο με το σιτάρι
Στάχυα και κόσκινα για το κοσκίνισμα
Το ευλογημένο ψωμάκι




Ήρθε και η ώρα που με αγωνία περιμέναμε. Να κάνουμε το δικό μας ψωμάκι.


Το αλέυρι κια οι φορμίτσες έτοιμες για να τις γεμίσουμε
Αλέυρι, αλάτι, νερό και μαγιά

Ανακατεύουμε
Αρχίζουμε να ζυμώνουμε

Σχεδόν έτοιμο
 Ζυμώσαμε όλοι, αγόρια και κορίτσια!


Τοποθετήσαμε τα ζυμαράκια μέσα στις φορμίτσες και ψήσαμε τα ψωμάκια μας σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα.
Μόλις ψήθηκε πήραμε όλοι τη φετούλα μας. Δε χρειάζεται βέβαια να σας πούμε πως ήταν ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!
Ύστερα παίξαμε διάφορα παιχνίδια...

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Το πιο γλυκό ψωμί

Ένα παλιό κεφαλλονίτικο παραμύθι που μελετήσαμε και μας άρεσε πολύ γιατί μάθαμε πολλά πράγματα για το ψωμί αλλά και για την αξία της εργασίας ήταν "Το πιο γλυκό ψωμί".
Μπορείτε να το διαβάσετε κι εσείς:



                                         Το πιο γλυκό ψωμί from thalianikaki

 Μια όμορφη διήγηση για τον κύκλο του ψωμιού μπορείτε να παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο.